یکی از تصورات غلط و عامیانه نسبت به ظهور حضرت این است که وقتی امام زمان می آید ، با شمشیر همه مسایل را حل می کند .
این نگاه لوازم فاسد بسیاری دارد از جمله اینکه ، مگر وقتی دست علی ابن ابیطالب (علیه السلام) را بستند ، ایشان نمی توانستند از شمشیر استفاده کنند ؟
گویی نعوذ با الله خدا به حضرت خواهند فرمود : (دیگر حوصله مان سر رفته است ، هر چه صبر ومدارا کردیم، نشد ، حالا دیگر بروید و مساله را باشمشیر حل کنید!!)
اگر بنا باشد ، نقش اصلی ظهور را شمشیرحضرت ایفا کند ، آن وقت معنای زمینه سازی برای ظهور چه می شود؟
اساسا این نوع تصویر از امام زمان (علیه السلام) که او را فقط با شمشیرش بشناسیم ، نوعی نگرانی حتی در بین منتطران و مومنین ایجاد می کند که اگر ایشان ظهور کنند ، گردن ما گنه کار ها را خواهند زد !
در صورتی که امام زمان (عجل الله فرجه) که نمی آید مومنین و مستضعفین از انسانها را بکشد، بلکه بسیاری از گنه کارها با آمدن ایشان ، آدم های خوبی می شوند. این حرف ها نگرش مومنین به حضرت را خراب کرده بود چه رسد به کسانی که خارج از جرگه مباحث دینی هستند؟
اما این حرف ها هم به این معنا نیست که در قیام حضرت ، از جنگ و شمشیر خبری نیست ، بلکه طبق روایات ظهور از جمله روایت امام باقر علیه السلام حضرت فقط هشت ماه شمشیر به دوش کشت و کشتار خواهد کرد.
اما کشتن چه کسانی؟ در دعای ندبه می خوانیم : وقطعت دابر المستکبرین
بله، شمشیر حضرت برای مستکبران که هیچ زبانی جز زور نمی فهمند و جز با گردن شکسته سر طاعت در برابر اوامر الهی فرود نمی آورند ، کار ساز است.
برای ترساندن مستکبران و تامین امنیت جامعه ، شمشیر عدالت یک اصل اساسی به حساب می آید.
اما آنچه که حکومت مهدوی به آن متکی است ، عبارت از ایمان وبصیرت مردم و اتمام حجت حضرت با مستکبران و مردم عالم است .
