محاسبه اعمال روزانه

یکى از موضوعاتى که در قرآن و روایات ائمه اطهار بر آن بسیار تاکید گردیده و علماى اخلاق درباره‏اش بسیار بحث کرده ‏اند، مساله «محاسبه نفس‏» است.

و طبق فرمایش امام علی علیه السلام  که فرموده اند:

« عباد الله ! زنوا انفسکم قبل ان توزنوا و حاسبواها من قبل ان تحاسبوا » 

 ترجمه: ای بندگان خدا! خود را بسنجید قبل از آنکه مورد سنجش
قرار گیرید ، و به حساب خود رسیدگی کنید پیش از آنکه به حسابتان رسیدگی
کنند.  نهج البلاغه/ خطبه ۹۰

بر آن شدیم که عهدی ببنیدم . عهدی که هم خود و هم شما دوستان رو به آن دعوت کنیم .

از همین امروز شروع می کنیم و طبق جدول ذیل به صورت ماهانه اعمال خود را بررسی می کنیم

ahdhshahadat.blog.ir

دشمنان اسراییل

شایعه افکنی ، حربه دشمن

چشممان فقط به دو لب ولی خدا باشد وبس
در سال های اخیر دیگه داره برامون تبدیل به عادت میشه که هر بار رژیم صهیونیستی دست به جنایتی میزنه ، یه شبهه ای درست میشه و مثل ویروس پخش میشه که آقا اینا ناصبی اند و.....
امسال هم شبهه کردن که فلسطینی ها داعشی هستند
اما قرآن خوب این حربه شایعه افکنی رو به ما گوشزد کرده و راهکارش رو هم به ما داده:
... واذا جاوا امر من الامن و الخوف اذاعوا به و لو ردوه الی الی الرسول و اولی الامر منهم لعلم الله الذین یستنبطونه منهم......
وقتی خبری  به آنها رسد آن را شایعه می کنند ، در حالی که اگرآن را به ولی خدا باز می گرداندند از ریشه مسایل آگاه می شدند

نسا 83

مقام معظم رهبری

فلسطین مساله اول دنیای اسلام است.

توصیه حاج آقا مجتبىٰ تهرانی به رزمندگان مقاومت اسلامی چه بود!؟

توصیه حاج آقا مجتبىٰ تهرانی به رزمندگان مقاومت اسلامی چه بود!؟/ بر موشک‎های خود اعتماد نکنید، بر شما باد تکیه بر سلاح انبیاء

این روزها که ملت مظلوم فلسطین و مردم قهرمان غزه بیش از گذشته زیر حملات وحشیانه رژیم اشغالگر صهیونیستی هستند، خیلی از دوستان می پرسند: «چه کاری از دست ما برمیاید؟» این سؤالی است که باید پاسخی همه جانبه به آن داد؛ و البته این پاسخ همه جانبه، موضوع این یادداشت نیست. این یادداشت فقط می‎خواهد به یکی از مهمترین کارهایی که از دست ما برمیاید اشاره کند. اما اصل داستان:

یکی از بزرگترین توفیقات زندگیم این بود که چند سال آخر حیات پربرکت حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی بتوانم در مجموعه مرتبط با دفتر ایشان خدمتگذاری کنم. کسانی که با سیره خاص آن بزرگوار آشنا هستند میدانند که حاج آقا حتی بعد از افتتاح دفتر مرجعیت، با گروه‎هایی که از سازمان‎ها و نهادهای مختلف برای توصیه و نصایح اخلاقی درخواست ملاقات می‎کردند، تقریبا هیچ دیدار خصوصی نداشتند، و همه را به جلسات عمومی اخلاقشان ارجاع می‎دادند. اما یکی از معدود مواردی که حاج آقا اذن ملاقات خصوصی صادر فرمودند دیدار جمعی از فرماندهان حزب‎الله لبنان بود.

نماز جماعت مغرب و عشاء به امامت ایشان در دفتر اقامه شد و پس از نماز، حاج آقا به زبان عربی شروع به صحبت کردند: «...لا تعتمدوا علی أسلحتکم وصواریخکم وتدبیرکم، بل اعتمدوا علی الله تعالی. وعلیکم بسلاح الأنبیاء. روی عن أبی الحسن الرضا علیه السلام قال: علیکم بسلاح الأنبیاء، قیل وما سلاح الأنبیاء؟ قال علیه السلام: الدعاء! وعلیکم بسلاح المؤمن. روی عن رسول الله صلّی الله علیه وآله وسلّم: الدعاء سلاح المؤمن وعماد الدین ونور السموات والأرضین...» یعنی: تکیه و اعتمادتان به سلاح‎ها و موشک‎ها و تدابیر خودتان نباشد، بلکه تکیه‎تان فقط به خدا باشد. و بر شما باد به سلاح انبیاء! از امام رضا علیه السلام روایت شده که فرمودند بر شما باد به سلاح انبیاء. سؤال شد که سلاح انبیاء چیست؟ حضرت فرمودند: دعا. و بر شما باد به سلاح مؤمن. همچنانکه از رسول اکرم صلی‎الله علیه و آله و سلم روایت شده که فرمودند دعا اسلحه مؤمن است..

توصیه‎هاى حاج آقا مجتبى به رزمندگان مقاومت اسلامی با دو نکته دیگر ادامه پیدا کرد: "اخلاص در عمل" و "اخلاص در دعا". البته آن جلسه لطایف دیگری هم داشت؛ از جمله آخرین کلام حاج آقا خطاب به جمع حاضر: "عرض سلام و اخلاص بنده رو به حضرت آقاى سیدحسن نصرالله برسانید!" 

الغرض، نگاه معرفتی و معنوی حاج آقا مجتبى به ما این درس را داد که برخلاف آنانکه براى دعا جایگاه و اهمیتی قائل نیستند، "دعا" را به عنوان یک "سلاح" درمقابل دشمنان اسلام به کار بگیریم. اگر ما آنگونه که در معارف اهل‎بیت علیهم السلام وارد شده دعا کنیم و شروط و لوازم استجابت دعا را رعایت کنیم، مطمئناً می‎توانیم مقدّرات امت اسلامی را با همین دعاهاى خالصانه شب‎هاى ماه مبارک رمضان به أحسن وجه تغییر دهیم. دعا براى ملت فلسطین را جدی بگیریم و این روزها و شب‎هاى پایانی ماه رمضان براى نابودی رژیم صهیونیستی و حامیان ظالمش زیاد دعا کنیم. البته همانطور که در صدر یادداشت عرض کردم، دعا وظیفه منحصر بفرد ما نیست. وظایف دیگری هم داریم که باید به آن بپردازیم. 

-------- 

پ.ن: عکس پیوست، تنها عکسی است که از آن جلسه تاریخی وجود دارد، که با گوشی قدیمی‎ام ضبط شد. صوت سخنان حاج آقا را هم با همان گوشی ضبط کرده و در اختیار دارم

پاسخ شهید مطهری به شبهه قدیمی ناصبی بودن فلسطینی ها

 در مورد شبهه ناصبی بودن مردم فلسطین، شهید مطهری در سال ۱۳۴۹ سخنانی داشته اند که در ادامه آن را می خوانیم:

 

«یک وقتی شایع بود و شاید هنوز هم در میان بعضیها شایع است‏، یک وقتی دیدم یک کسی می‏گفت: این فلسطینیها ناصبی هستند. ناصبی‏ یعنی دشمن علی علیه السلام. ناصبی غیر از سنی است. سنی یعنی کسی که‏ خلیفه بلا فصل را ابوبکر می‏داند و علی علیه السلام را خلیفه چهارم می‏داند و معتقد نیست که پیغمبر شخصی را بعد از خود به عنوان خلیفه نصب کرده است‏. می‏گوید پیغمبر کسی را به خلافت نصب نکرد و مردم هم ابوبکر را انتخاب‏ کردند. سنی برای امیرالمؤمنین احترام قائل است چون او را خلیفه چهارم و پیشوای چهارم می‏داند و علی را دوست دارد. ناصبی یعنی کسی که علی را دشمن می‏دارد. سنی مسلمان است ولی ناصبی کافر است، نجس است. ما با ناصبی نمی‏توانیم معامله مسلمان بکنیم. حال یک کسی می‏آید می‏گوید این‏ فلسطینیها ناصبی هستند. آن یکی می‏گوید. این به آن می‏گوید، او هم یک‏ جای دیگر تکرار می‏کند و همین طور. اگر ناصبی باشند کافرند و در درجه‏ یهودیها قرار می‏گیرند. هیچ فکر نمی‏کنند که این، حرفی است که یهودیها جعل کرده‏اند. در هر جایی یک حرف جعل می‏کنند برای اینکه احساس همدردی‏ نسبت به فلسطینیها را از بین ببرند. می‏دانند مردم ایران شیعه‏اند و شیعه‏ دوستدار علی و معتقد است هر کس دشمن علی باشد کافر است، برای اینکه‏ احساس همدردی را از بین ببرند، این مطلب را جعل می‏کنند. در صورتی که‏ ما یکی از سالهایی که مکه رفته بودیم، فلسطینیها را زیاد می‏دیدیم، یکی‏ از آنها آمد به من گفت: فلان مسأله از مسائل حج حکمش چیست؟ بعد گفت‏ من شیعه هستم، این رفقایم سنی‏اند. معلوم شد داخل اینها شیعه هم وجود دارد. بعد خودشان می‏گفتند بین ما شیعه و سنی هست. شیعه هم زیاد داریم‏. همین لیلا خالد(2) معروف، شیعه است. در چندین نطق و سخنرانی خودش‏ در مصر گفته من شیعه‏ام. ولی دشمن یهودی یک عده مزدوری را که دارد، مأمور می‏کند و می‏گوید: شما پخش کنید که اینها ناصبی‏اند. قرآن دستور داده در این موارد اگر چنین نسبتهایی نسبت به افرادی که جزو شما هستند و مثل شما شهادتین می‏گویند، شنیدید وظیفه‏تان چیست.»(3)

 

ولی دشمن یهودی یک عده مزدوری را که دارد، مأمور می‏کند و می‏گوید: شما پخش کنید که اینها ناصبی‏اند. قرآن دستور داده در این موارد اگر چنین نسبتهایی نسبت به افرادی که جزو شما هستند و مثل شما شهادتین می‏گویند، شنیدید وظیفه‏تان چیست.»(۴)

فلسطین در خون ، دنیا نظاره گر !

عکس: هفدهمین روز مقاومت غزه

نه غزه نه لبنان ، فقط خودمان

استاد قرایتی: نه غزه نه لبنان ، یعنی نه قرآن

به من گفتند یک عده‌ای شعار داده‌اند که «نه غزه نه لبنان ، جانم فدای ایران». اگر اینطور است پس نمازتان را هم تغییر بدهید و بگویید «السلام علینا و علی ایرانیان» درحالی که باید بگوییم «و علی عباد‌الله صالحین» یعنی هرجا بنده صالحی هست باید کمک کنیم. قرآن می‌گوید که یک هشتم زکات برای «مؤلفة قلوبهم» است و می‌گوید این را حتی به کافر هم بدهید تا به شما علاقمند شود ، چه برسد به مسلمان.
وی با بیان اینکه من برای کار سیاسی این حرف‌ها را نمی‌گویم ، بلکه به عنوان معلم قرآن حرف می‌زنم گفت: ما باید از مظلوم دفاع کنیم ، حتی اگر مشرک باشد ؛ قرآن می‌فرماید زمان قیامت می‌پرسند که به چه گناهی این دختر را زنده بگور کردید؟ به این نکته توجه کنید که مسلمانان دختر را زنده بگور نمی‌کردند. بلکه مشرکان در صدر اسلام دختر را ننگ می‌دانستند و زنده‌ بگور می‌کردند. قرآن حتی برای دختر مشرک هم غصه می‌خورد و حالا ما مسلمان هستیم. «نه غزه نه لبنان» می‌دانی یعنی چه؟ یعنی «نه قرآن». ما باید حرکتی بکنیم که به غیرت عرب‌ها بر بخورد و مدعیان حقوق بشر رسوا شوند که هیچ کاری برای مسلمانان غزه نکردند.
وی با طرح این سئوال که با آن شعارها چه کسانی دلخوش شده‌اند اظهار داشت: ما ایران را دوست داریم ، اما ایران پرست نیستیم. حب وطن خوب است. اما پرستش وطن شرک است؛ ما نه پدر می‌پرستیم ، نه آیت‌الله ، نه حزب ، نه سیاست ، نه عمامه ، نه لباس و نه کت و شلواری ، ما فقط خداپرست هستیم و وطنمان را هم دوست داریم. ما به ایران عشق می‌ورزیم و به ایرانی بودن خود افتخار می‌کنیم و از کشورمان هم دفاع می‌کنیم. اما نه اینکه حالا چون ایرانی هستیم ، شعارهایی بدهیم که ضدقرآن باشد. مگر ما در ماه رمضان دعا نخواندیم که «اللهم اغن کل فقیر»؟ بعد در جمعه آخر ماه رمضان ، 5 نفر یا 100 نفر یا هزار نفر و یا 20 هزار نفر یا هرچقدر دیگر بیایند و بگویند فقط ایران؟ پس دعاهایی که خواندیم دروغ بود؟
قرائتی خطاب به کسانی که اینگونه شعارها را سر داده‌اند اظهار داشت: شعارهایتان را از یک اسلام‌شناس بپرسید و حواستان باشد دنبال موجی نرویم که بعدآ در قیامت جوابی برای آن نداشته باشیم؛ مراقب باشیم آب به آسیاب دشمن نریزیم.

تلخ ترین عکس غزه

فیلم گریه خبرنگار هنگام گزارش از غزه

درد ودل با کودکان مسلمان فلسطینی

در تمدن غربی کودکان فلسطینی را باید کشت ، چرا که یک تروریست بالقوه است . لا بد جهان بدون او امن تر است .

کودک فلسطینی !

ببخشید که کشته شدنت برایمان عادی شده  ، دیکر فریاد های پدرت و ضجه های مادرت برایمان عادی شده است.

آری کودک مسلمان کشته شدن تو تو جیه پذیر است ، می شود تو را اشتباهی کشت !

بهای خون کمرنگ تو حتی گاهی اوقات یک عذر خواهی خالی هم نیست !

ای کودک هرچه می خواهی گریه کن که برای اشک های تو دلی نمی سوزد.....

فیلم گریه خبرنگار هنگام گزارش از غزه

غرب؛ انسان‌ها و حیوان‌ها !

همه ما احتمالا تاکنون شاهد فیلم و سریال‌هایی بوده‌ایم که در آن ماموران آتش‌نشانی در یک کشور غربی برای نجات یک توله سگ یا گربه خود را به آب و آتش می‌زنند. حتی در برخی از این سریال‌ها برای نشان دادن اوج انسانیت گردانندگان کشورهای غربی، نشان داده می‌شود که مثلا مامورین با بستن خیابان‌ها، اقدام به اعزام هلی‌کوپتر به محلی می‌کنند که این حیوان در آن دچار سانحه شده یا مثلا در زیر یک پل یا دریچه فاضلاب گیر افتاده است.
حتما این را هم شنیده یا به عینه دیده‌اید که عده‌ای با دیدن چنین فیلم‌ها و سریال‌هایی، با آب و تاب و حتی اغراق‌آمیز‌تر از خود فیلم، شروع به تعریف و تمجید از خوی انساندوستانه حاکم بر این کشورها کرده و می‌شوند مبلٌغ غرب و ارزش‌های غربی.
اما خارج از دنیای فیلم و سریال و در دنیای واقعی غرب، اوضاع بسیار متفاوت است و از عواطف و انسانیت نه در مواجهه با حیوان که با انسان هم خبری نیست؛ اصولا چنین فیلم‌هایی نیز با هدف استحمار عده‌ای ساده‌لوح و تربیت آنها برای تبلیغ فرهنگ و ارزش‌های گردانندگان غرب ساخته می‌شوند.
به این موارد توجه کنید:
در  موتور جست‌وجوگر گوگل نام کشور میانمار را جست‌وجو کنید. پس از جست‌وجوی نام این کشور، برخلاف سایر نقاط دنیا، به جای این که سایت‌هایی در معرفی میانمار باز شود، تصاویر و گزارش‌هایی از نسل‌کشی مسلمانان به روی شما باز خواهد شد. تصاویری دلخراش و فجیع از قتل عام انسان‌های بی‌گناه و پشته‌هایی از اجساد انسان‌ها.
«آندری لیسنکو»، سخنگوی ارتش دولت اوکراین همین چند روز پیش یعنی 22 تیر ماه طی اظهاراتی، با افتخار اعلام کرد، جنگنده‌های ارتش کشورش در یک روز و طی عملیاتی موفق به قتل عام 1000 نفر از مخالفان دولت شده‌اند و محاسبات آنها نشان می‌دهد بین این قربانیان ده‌ها غیرنظامی نیز وجود دارد.
چرا دور برویم. غزه، عراق، افغانستان و سوریه مثال‌های گویایی هستند. در جنگ غزه در عرض کمتر از 10 روز بیش از 200 نفر از مردم بی‌گناه فلسطینی- غالبا زنان و کودکان- به شهادت رسیده و شمار بیشتری نیز مجروح شده‌اند. بنا بر گزارش رسمی سازمان ملل، 77 درصد قربانیان حملات رژیم صهیونیستی در این باریکه غیر نظامیان (بخوانید زنان و کودکان) هستند. این آمار فقط مربوط به 10 روز است. فلسطینی‌ها 66 سال است که در چنین وضعی زندگی می‌کنند!
درباره عراق، نیز به اندازه کافی از جنایاتی که علیه بشریت می‌شود، شنیده و دیده‌ایم. در همان نخستین روزهای حمله گروه تکفیری داعش به عراق، چقدر انسان بی‌گناه به اتهام تکفیری نبودن ذبح شدند؟ چقدر به زنان تجاوز شد؟ چند نفر سلاخی شدند؟ آیا جنایات داعش طی روزهای آینده پایان خواهد یافت؟!
اوضاع در سوریه نیز به همین شکل است. بسیاری از مردم این کشور در 5/3 سال گذشته قتل عام شده‌اند. بنا به اعتراف نماینده ویژه وقت سازمان ملل در امور سوریه، یعنی اخضر ابراهیمی، در این کشور حتی علیه مردم از سلاح‌های شیمیایی هم استفاده شد تا بدین‌ترتیب بهانه لازم برای ورود مستقیم غربی‌ها به جنگ فراهم شود.
چنین جنایاتی که بعضا با هدف نسل‌کشی هم صورت می‌گیرد تمامی ندارد و درباره آنها  می‌توان کتاب‌ها نوشت. اما یک مسئله مشترک در همه این جنایات به چشم می‌خورد و آن اینکه، تقریبا در تمامی آنها رد پایی از آمریکا و غرب و به طور کلی استعمار دیده می‌شود و این جبهه به انحای مختلف،  مستقیم و غیر مستقیم در این مسئله دخیل هستند. یعنی همانهایی که در ابتدای این یادداشت از عطوفت و مهربانی‌شان راجع به حیوانات نوشتیم! بخوانید:
غرب در تحولات بین‌المللی که منجر به قتل عام و نسل‌کشی می‌شود یا دخالت مستقیم دارد یا غیرمستقیم. در مواقعی هم که نقشی ندارد، به نظاره نشسته و در جهتی که منافعش تامین گردد، سیاستی را اعمال می‌کند.
 اگر در این جنایات، خود مستقیما دست داشته باشد - مثل آنچه در سوریه و عراق در جریان است- که هیچ، تکلیف معلوم است. نتیجه این دخالت مستقیم را می‌توان امروز در این دو کشور دید. اما اگر به طور مستقیم دست نداشته باشد(مثل میانمار) سیاست‌های خود را نه بر اساس تمایلات انسان‌دوستانه بلکه، بر اساس «منافع ملی و سیاسی» اعمال می‌کند. درست از همین روی است که وقتی مثلا یک قاچاقچی یا قاتل و متجاوز به نوامیس مردم در کشوری مثل ایران مجازات می‌شود، دم از حقوق بشر می‌زند و وقتی رژیم کودک‌کش صهیونیستی باریکه‌ای را پس از سال‌ها محاصره، با انواع سلاح‌های ممنوعه و غیرممنوعه شخم می‌زند، از آن حمایت می‌کند. دیروز اعلام شد، آمریکا 621 میلیون دلار به ارتش رژیم صهیونیستی کمک کرد تا راحت‌تر به نسل‌کشی فلسطینی‌ها بپردازد!
بسیاری از جنایاتی که آمریکا و غرب مرتکب می‌شود، به بهانه مبارزه با تروریزم صورت می‌گیرد. این در حالی است که تا پیش از اشغال افغانستان توسط آمریکا، تروریزم به این گستردگی و سازمان‌دهی شده به شکل امروزی وجود نداشت. تا پیش از این ترور به شکل انفرادی صورت می‌گرفت نه جبهه‌ای!
نمونه‌های عینی این سازماندهی و کار گروهی را هم امروز می‌توان در همکاری گسترده غربی‌ها با تروریست‌های داعش در عراق و سوریه به وضوح مشاهده کرد.
وقتی محور و معیار در کشوری بشود صرفا نفع‌جویی و قدرت‌طلبی، نتیجه می‌شود آنچه  که گفتیم. حتی برخی کمک‌ها که از سوی چنین کشورهایی به انسان‌ها یا حیوان‌ها می‌شود را هم می‌توان از دریچه همین منفعت‌طلبی به نظاره نشست.
رهبر معظم انقلاب 22 تیر ماه 93 در دیدار با اهالی فرهنگ و ادب به همین مسئله پرداختند، آنجا که فرمودند:
 «گاهی برای کشته شدن یک حیوان در گوشه‌ای از دنیا، چنان جنجال تبلیغاتی به راه می‌اندازند، اما تهاجم اخیر به غزه و کشته شدن بیش از 100 تن که اغلب آنان نیز کودکان معصوم و مظلوم هستند، نه تنها برایشان اهمیتی ندارد بلکه آمریکا و انگلیس رسماً از این حملات حمایت می‌کنند...واقعیت امروز دنیا، حمایت بی‌واهمه سلطه‌گران از هر بدی و پلشتی و فساد و نجاستی است که در خدمت منافعشان باشد و در مقابل، با هر پاکی و قداستی که با منافعشان سازگاری نداشته باشد، به طور وحشیانه برخورد و معارضه می‌کنند.»
حضرت امام (ره) نیز همین مسئله را به شکلی دیگر فرموده‌اند:
«ابرقدرت‌ها آن لحظه‌ای که منافعشان اقتضا کند شما و قدیمی‌ترین وفاداران و دوستان خود را قربانی می‌کنند و پیش آنان دوستی و دشمنی و نوکری و صداقت ارزش و مفهومی ندارد. آنان منافع خود را ملاک قرار داده‌اند و به صراحت و در همه جا از آن سخن می‌گویند.» (صحیفه امام، ج2، ص 932)