دلنوشته 1
هر آنکه نیست در این حلقه زنده به عشق به او نمرده به فتوای من نماز کنید
عادت کرده ایم. زندگی ما شده است یک ماشین خودکار که صبح ها را به شب می رساند وروز بعد دوباره از نو!
یک زمانی بود که فرصتی برای خودمان می گذاشتیم . کمی فکر می کردیم ، به گذشته ، .... خدا ..... قیامت و....
اما حالا اینترنت و وی چت و....فرصت فکر کردن را هم از ما گرفته است. راستی چه می کنیم ؟! به کجامی رویم؟! نکند آخر کار دست خالی از این ویرانه برویم و راهی سفرشویم . نکند اصلا ندانیم که برای چه آمده بودیم.
سید شهیدان اهل قلم می گفت : اگر مقصود پرواز است قفس ویران بهتر ، پرستویی که مقصد را در پرواز می بیند از ویرانی لانه نمی هراسد. و اگر نردبانی از این خاک به آسمان نباشد ، جز کرم هایی فربه وتن پرور نمی آید.
چرا مهار زندگی ما به دست شیطان سپرده شده؟! چرا نمازها و عبادت ما دیگر با حال و با صفا نیست؟
رفقاباید برای این حرف ها وقت بگذاریم.
