مسوولیتهاى امام حسن (ع) در دوران پدر
امام حسن(ع)در طول سى و هفت سالى که در کنار پدر زیست نه فقط فرزندى مطیع و امام
شناس بود، بلکه همواره بازوى نیرومند،یاورى صدیق، مسئولى امین و با تجربه و سربازى
عاشق و فداکاربراى امیرمومنان به حساب مىآمد. وى با شناخت کاملى که از پدرداشت،
خود را وقف خدمتبه امیرالمؤمنین کرده بود.
روزى بازوى نظامى پدر مىشود و به فرمانش به طرف کوفه روانه مىشود تا مردم آن
سامان را از توطئه شوم دشمنان اسلام آگاهى دهدو آنها را جهت مقابله با پیمان شکنان
و ناکثان بسیج کند.
روزدیگر بازوى سیاسى امام مىشود و در جریانات سیاسى دوران
عثمان وارد صحنه مىشود و او را نسبت به وضع ناهنجار دستگاه خلافتش وکثرت انحرافات
آگاه مىسازد و یا در مسئله حکمیت به دستور آن حضرت و با بیانات شیوا و دلنشین،
اعلام موضع مىنماید و دست به افشاگرى مىزند.
آن حضرت در سمت قضاوت و دیگر مسوولیتها به کمک و یارى پدرمىشتابد. این نوشتار
کوتاه اگر چه بیان کننده بخشى ازمسوولیتها و ماموریتهاى امام حسن(ع) در دوران پدر
مىباشد، اماباید اعتراف کرد که بدون شک در این سى و هفت سال خدمات آن حضرت در قالب
ماموریت از طرف امیرمومنان بیش از اینها بوده است ولى ما برآنها دست نیافته ایم و
یا فاقد ارزش تاریخى بوده اند.
اما مسوولیتهاى ثبت شده در تاریخ به قرار زیر است:
1- نماینده امام على(ع)به سوى عثمان
انحرافات و کجروىهاى آشکار کارگزاران عثمان عرصه را بر تمام مسلمانان آگاه و
بیدار، به ویژه صحابه رسول الله(ع)تنگ کرده بود. ابن عبد ربه اندلسى مىنویسد:
در زمان خلافت عثمان کارهاى خلاف زیاد صورت مىگرفت. بدین جهت هرگاه فرد یا
افرادى به حضور على(ع) مى آمدند و از کارهاى عثمان شکایت مى نمودند، على(ع) پسرش،
حسن(ع)را نزد عثمان مى فرستاد تاشکایت مردم را به او گوشزد کند. این موضوع بسیار
تکرار شد، تااین که روزى عثمان به حسن(ع)گفت: پدرت تصور مى کند که احدى آگاهى ندارد
ولى ما به آنچه انجام مى دهیم آگاه هستیم. بنابراین از مادستبردار.
پس از این
گفتگو دیگر حضرت على(ع)پسرش امام حسن(ع)را نزد عثمان نفرستاد.
