زندگی یک منتظر مثل یک چریک انقلابی است
منتظر برای ظهور احساس مسوولیت می کند . او با توجه به مسوولیت سنگینی که احساس می کند ، تلاش میکند تا خود را برای انجام انها اماده کند . امادگی هم نیازمند یک برنامه ریزی دقیق ومستمر است.
گویی منتظر برای تمام ابعاد زندگی خود برنامه دارد.حال وهوای زندگی منتظر به زندکی یک چریک انقلابی ویک مبارز می ماند.
منتظر برای تغذیه خود برنامه دارد . او حتی برای خواب وبیداریش هم برنامه دارد چه برسد به عبادت و تهذیب نفس.!
در روایات داریم خواب بین الطلوعین از اذان صبح تا طلوع افتاب بدترین خواب هاست. اطبا معتقدند این خواب قوای انسان را ضعیف می کند. حتی چوپان ها هم نمی گذارند گوسفندان در این ساعت بخوابند، چرا که یافته اند بر اثر تجربه اگر گوسفندان بین الطلوعین را بخوابند تا اخر روز کسل هستند.
خواب نیم روز مستحب است. اطبا می گویند بیست دقیقه خواب نیم روز به اندازه چندین ساعت خواب شب خستگی انسان را برطرف می کند.
واقعیت امر اینه که نمیشه تا نیمه شب بیدار باشیم به خوشگذرانی، بعدا مثل جنازه به رختخواب بریم و دم از انتظار بزنیم! زندگی منتظر همیشه همراه این سختی های شیرین است.
باید برنامه زندگی فردی مامنتظرانه باشه.مثل سرباز اماده ای که همیشه اماده شبیخونه ، پس منتظر نباید کسل باشه.
یکی از هم حجره ای های امام می گوید : من هیچ وقت امام را بدون جوراب ندیدم ، هیچ وقت شلخته نبودند. ایشان زیر جامه شان را که در خانه می پوشیدند ، اتو می کردند. اما ما لحظه وارد شدن در خانه را لحظه رهایی می دانیم و راحتی!
اصلا در زندگی منتظر، راحتی بی معنا است.
باور کنیم امام زمان پیگیر ماست ، خوشحال میشود که ما بانشاط و فعال باشیم، خستگی نا پذیر باشیم.
